Samenkomst van drie Heiligen

1923

Article

Samenkomst van drie Heiligen

Door P. Dr. Titus Brandsma, Ord. Carm. Oss.^[1]

In het oude Dominicanenklooster van Santa Sabina te Rome bewaart men nog steeds de herinnering aan een heilige samenkomst van drie groote Heiligen. Zevenhonderd jaren zijn reeds sinds die samenkomst vervlogen, maar op dat gezegend plekje, door zoo menige herinnering uit het leven van den H. Dominicus merkwaardig, leeft nog in beeld en beeldhouwwerk de gedachtenis voort, hoe daar die groote Ordestichter samenkwam met dien anderen vader van een niet minder beroemde bedelorde, den H. Franciscus van Assisië en als derde zich in hun eerbiedwaardig gezelschap bevond een der eerste heiligen der Carmelietenorde de H. Angelus. Nog vóór de Orde van Carmel uit het H. Land en Syrië zich overplantte naar Europa, kwam hij als haar zaakgelastigde en apostel naar Rome.

Zijn zielenijver deed hem meer volbrengen dan zijn zending en zijn apostolisch woord klonk in Rome’s basilieken en in andere steden van Italië en Sicilië, totdat het in gebed op zijn lippen bestierf en hij te Leocate in Sicilië viel bloedend uit vijf doodelijke wonden als slachtoffer van de wraak van een wellusteling, dien het niet spaarde, in de verkondiging van het woord des Heeren.

Oude geschiedschrijvers verhalen en in de Annalen van alle drie Orden staat opgeteekend, hoe eens de vurige Apostel in Sint Jan van Lateranen het woord Gods had gepredikt en onder zijn hoorders de heilige Dominicus en Franciscus mocht tellen. Heiligen ontmoeten en herkennen elkander. [59] Dominicus en Franciscus waren reeds vrienden. Terwijl de H. Angelus sprak, voelden zij, dat in hem dezelfde liefde brandde als hun hart verteerde en, toen hij de kerk verliet, sloten zij zich bij hem aan en als de leerlingen van Emmaus den Heer Jezus zelven zoo drongen zij den H. Angelus hun in zijn welsprekende bewoordingen verder te spreken van ’s Heeren liefde en goedheid. Hij deed dit met profetische woorden. In het klooster van den H. Dominicus bij de kerk van de H. Sabina, zette hij zich voor hen neder en hij voorspelde aan den H. Franciscus, dat God hem in zijn liefde en goedheid zijn H. vijf Wonden zou indrukken en aan den H. Dominicus, hoe diezelfde liefde en goedheid hem zou helpen in zijn strijd tegen de ketters en hem als werktuig zou gebruiken om de kudde door wolven uiteen gejaagd weer in de eenen schaapstal samen te brengen. Beide Heiligen erkenden daarin het woord Gods en loofden zijn liefde. Maar terzelfder tijd voelden zij zich ook voorgelicht door dienzelfden geest en eenstemmig voorspelden zij den H. Angelus, dat binnen enkele jaren ook hij vijf wonden zou ontvangen, die hem de martelkroon zouden doen verwerven.

Reeds zeer vroeg werd boven de deur der cel, door den H. Dominicus in het klooster op den Aventijn te Rome bewoond, een inscriptie aangebracht om de herinnering aan deze merkwaardige samenkomst te bewaren. Tusschen de jaren 1668 en 1671 werd echter de cel in de kapel herschapen en van binnen en van buiten met marmer en schilderwerk versierd. Toen werd ook de oude inscriptie verwijderd, waarin als jaar der samenkomst 1219 stond opgegeven. Zij werd echter slechts verwijderd om plaats te maken voor de afbeelding boven dit artikeltje aangebracht en de inscriptie in marmer gebeiteld, onder deze regelen opgenomen, waarin de bezoeker er opmerkzaam op wordt gemaakt hoe daar ter plaatse eens de drie groote heiligen, Dominicus, Franciscus en Angelus van de Orde van Carmel in heilige besprekingen den nacht doorbrachten. De schildering is een schoon symbool, hoe deze drie groote orden samenwerkten in de Middeleeuwen, zelfs te Bazel een verbond met elkander sloten tot nog inniger vriendschap en zich nog heden verwant voelen door overeenkomst van roeping, zij het met een voor iedere orde karakteristieke omschrijving daarvan.

© Nederlandse Provincie Karmelieten

Published: Titus Brandsma Instituut 2020