1936
Encyclopedic entry
Irm(in)gard
Irm(in)gard[2] (Irmingarda, Ermgard), Heilige. Men noemt haar Irmingard van Zutphen naar haar afkomst, I. van Süchteln, naar het vlek waar zij langen tijd als kluizenares leefde, I. van Keulen naar de stad van haar laatste levensjaren en dood. *Ca. 1025, †10 Nov. (?) tusschen 1082 en 1089 te Keulen. Haar graf in de Agneskapel in den dom. Het oudste leven (ca. 1350) noemt haar gravin van Zutphen en Gelder, eveneens een Dietsch leven van 1523. In een oorkonde van 1041 noemt keizer Hendrik II haar zijn nicht. Norrenberg noemt haar een kleindochter van Frederik I van Luxemburg, broeder van de H. Cunegonda, de gemalin van den H. keizer Hendrik II, en gehuwd met een dochter van den hertog van Gelder, Megengos. Dit verklaart, dat zij vele bezittingen in Gelderland had. Al jong trok zij zich terug op haar burcht Aspel bij Rees, later in een kluis bij Süchteln in de kreits Kempen, dat haar eveneens toebehoorde. Nog later vestigde zij zich te Keulen, waar zij aan de ‘Hachtpforte’ een gasthuis stichtte, waarin zij zelve arm met de armen was en dezen diende. Zij trok driemaal als pelgrim naar Rome. Haar feest wordt nog heden in den dom gevierd op 4 Sept. Te Süchteln staat op een heuvel in het bosch de Sankt-Ermgardskapelle, waar Dinsdags en Vrijdags de H. Mis gelezen wordt en in den zomer op Zondagmiddag eveneens de geloovigen samenkomen. Ook in Rees wordt haar feest gevierd. In Aspel kent men nog een Sankt-Ermgardsapfel en wordt zij vereerd als patrones voor een goeden fruitoogst. In de St. Mariakerk te Utrecht stond vroeger haar beeld, vermoedelijk dagteekenend uit de 12e eeuw.
Lit.:Norrenberg, Die hl. Irmgardis von Süchteln (1894); Dederich, Ueber die hl. Irmgardis, in Ann.d. hist. Ver. f. d. Niederrh. (I 1855, 64 vlg.; III 1857, 251 vlg.); Acta S.S. 4 Sept.; J. Kronenburg C.s.s.R., Neerl. Heiligen in de M.E. (II 1899, 55-70).
Brandsma
© Nederlandse Provincie Karmelieten
Published: Titus Brandsma Instituut 2022