1940
Article
De H. Angelus
Drie kronen draagt de palm zijner overwinning. Hij verdiende de maagdenkroon als kloosterling, uitmuntend in de beoefening der zuiverheid, de kroon der leeraren als prediker, die stand hield in het aangezicht van den dood, de martelkroon door stervend door moordenaarshand om de prediking van het geloof te bidden voor wie hem doodde.
Hij is een kind van het Heilig Land, waar hij werd geboren, waarschijnlijk te Jeruzalem. Op den Carmel zelf sloot hij zich aan bij de Lieve-Vrouwebroeders van dien heiligen berg en spoedig blonk hij onder hen uit door liefde tot den Regel en ijver in den dienst des Heeren. Dit is wel aanleiding geworden tot zijn zending naar Europa om van Paus Honorius III de goedkeuring van den Regel te vragen. Wel was deze den Broeders van den Carmel gegeven door een Pauselijk Legaat, den H. Patriarch van Jeruzalem Albertus, reeds kort na zijn aankomst in het H. Land in 1205, maar gaarne zagen de Broeders dien Regel ook nog door den Paus zelven bekrachtigd en vaardigden daarom eenige Broeders af om dit te Rome te verkrijgen.
De kluizenaars verlieten het stille gebergte, maakten de groote reis naar de eeuwige Stad, maar bleven mannen van gebed, vol van den geest, die sprak uit den Regel, dien zij den Paus wilden voorleggen. Hun zending werd na eenige moeilijkheden met den schoonsten uitslag bekroond en blijde togen de afgevaardigde Broeders naar den Carmel terug. De legende verhaalt en het is op een mooie oude schilderij in het klooster van Santa Sabina vastgelegd, dat de H. Angelus, die daar wellicht bij de Predikbroeders een toevlucht had gevonden, daar niet slechts in zijn klooster den H. Dominicus, maar ook den H. Franciscus ontmoette en deze drie groote Heiligen daar geruimen tijd met elkander doorbrachten in gebed, waarna Sint Dominicus en Sint Franciscus den H. Angelus zijn spoedigen marteldood zouden hebben voorspeld.
De terugweg naar den Carmel leidde de Broeders naar Sicilië. Niet altijd was de tijd voor de overvaart gunstig en zoo verklaren wij, dat de H. Angelus op Sicilië gevraagd te prediken, hier eenigen tijd ijverig deel had aan de zielzorg en hoorend van het onzedelijk gedrag van een der grooten van het eiland, niet alleen dezen het slachtoffer van zijn wellust wist te ontrukken en dit op het goede pad mocht terugbrengen, maar ook openlijk tegen het schandelijk gedrag opkwam. Dit kostte hem het leven. Door wraaklust verteerd, bestormde de wellusteling met het zwaard in de vuist het preekgestoelte en verwondde den prediker doodelijk. Uit vijf diepe wonden bloedend werd hij opgenomen, maar zijn stervende lippen spraken nog luide een openlijk gebed voor den moordenaar.
Zoo stierf hij als een andere Stephanus, neen, als Christus zelf, dien ook Sint Stephanus navolgde. Men stelt zijn dood op den 5den Mei, den dag, waarop ook zijn feest wordt gevierd.
- ↑ Published in: Carmelrozen, Vol. XXIX, May 1940, p. 12.
© Nederlandse Provincie Karmelieten
Published: Titus Brandsma Instituut 2020