Friesch op de lagere School

Undated

quotes from a report

Het voorbeeld van Wales.

“We believe, that the Welsh language, Welsh literature, Welsh history, together form the individual heritage of Welsh men and women wich cannot be resigned without grave loss, and cannot be replaced by any substitute – not even by English language and literature – as a means of culture for Welsh natures, and in a Welsh environment. The position of Welsh youth is fortunate in this: that they have within their reach and of comparatively easy attainment the mastery of a second language, a second literature, a second culture. Only those who live in bilingual countries have such a chance. But the acquisition of English by Welsh youth does not compensate for the loss of their own national birthright.”

In: Welsh in Education and Life. Being the report of the Departmental Committee appointed by the President of the Board of Education to inquire into the position of the Welsh Language and to advise as to its promotion in the educational System of Wales. Printed and published by His Majesty’s Stationery Office. London, 1927. p. 183.^[2]

Het Rapport drukt er op, dat steeds in Wales de eigen zin de eigen individualiteit bewaard bleef ondanks alles, wat in den loop der eeuwen Wales tot een deel van de groote Engelsche Gemeenschap maakte. Zonder dat vijandige bedoelingen tegen Wales bestonden, is echter geleidelijk de omringende Engelsche taal en cultuur voor Wales een bedreiging geworden. De Regeering heeft dit zelve ingezien en in de instelling van de Commissie blijk gegeven, rekening met de eigen taal, de eigen cultuur van Wales te willen houden. “There is no profit in uniformity” zegt op blz. 180 in dit verband genoemd rapport. De taal is te veel waard voor het leven van een volk, dan dat hij zonder schade zou kunnen worden onderdrukt. “In the literature of a people are enshrined the traditional habits of thought of a people, the life of its spirit, its aspirations, its visions, its continuous purpose. We do not wish to depreciate the value for Welshmen of their part in the heritage of English speech and English literature. These things may be retained and duly valued without surrender of their own national heritage.”

Het zegt verder, dat ‘Whitehall’ de deur nu opent, maar nu de Welshmen zelve moeten toonen prijs te stellen op het gebruik van hun taal. t.a.p. blz. 181. [2]

Het rapport spreekt op blz. 195vv. meer in het bijzonder van die districten, waar het Welsh de overheerschende taal is, in de meeste plaatsen en huizen gesproken, terwijl daarnaast het Engelsch algemeen wordt verstaan en in de conversatie ook gesproken wordt. Het Engelsch kan dan, zegt het rapport beschouwd worden als “a potential means of culture” Maar het vervolgt onmiddellijk: “Witnesses, however, were unanimous in their opinion, that such culture as may come into Wales through the medium of the English language has failed to penetrate into these districts; in other words, the hope of the future is with that language, which is not only the traditional but the actual speech of a great majority of the inhabitants.”

Op blz. 199 wordt nog op een bijzonder voordeel voor het Engelsch gewezen. Terwijl op vele plaatsen van Engeland het Engelsch eenvoudig dialect is in den slechten zin des woords, gaan de inwoners van Wales er groot op, juist goed Engelsch te spreken, omdat zij het leeren als een vreemde taal en alle aandacht schenken aan de officieele uitspraak. “The inhabitants of the Welsh-speaking districts have often boasted the superiority of their English, especially their written English. There is no reason why, with such a scheme as we suggest, this boast should not rest on solid fact.”

Dit schema komt hierop neer: “In most cases, then, the introduction of English as a second language should be gradual, and in order that it may be gradual, in the exact sense of the word, it should commence in the first or the second year after the child has passed from the Infant School. The lessons in English should be given by the Direct Method, which should be used with discretion and not pedantically.”

Het ligt in de bedoeling, dat daarbij het Welsh niet uit de school zal verdwijnen, maar voertaal zal blijven bij verschillende vakken, zeker bij Godsdienstonderricht, Geschiedenis, Natuurkunde enz.

Op de belangrijke vraag, of er met Welsh op school te brengen geen overlading komt en scholen met die taal er bij wel zullen kunnen concurreeren met die, waar alleen Engelsch wordt gegeven geeft het rapport in sprekende letters cursief het volgende antwoord: In those schools where generous provision of time is made for the study of Welsh, the general level of scholarship attained by the pupils in the other subjects studied is without exception at least as high as in schools in the same districts making little or no provision for Welsh. In particular we were impressed by the fact that English, far from suffering by competition with Welsh, was generally better taught in those schools, where Welsh was also a subject. p. 207. [3]

Waarde van het onderwijs, speciaal het godsdienstig onderwijs in de volkstaal Vgl. p. 52.

Groot bezwaar van onderwijs in het Engelsch, Vgl. p. 55v.

Zondagschool in de volkstaal. Groot succes. De dagschool in het Engelsch treurige resultaten.

De groote fout is niet, dat er gebrek is aan Engelsch onderricht, maar dat er gebrek is aan onderricht in het Welsh. p. 57

Laat men desnoods het bestaan van het Welsh een ramp noemen, de kinderen spreken het nu eenmaal en het is ondoenlijk, daarvan abstractie te maken. Men gewent ze zoo maar niet in een oogenblik aan het Engelsch. Zij begrijpen er niets van. Zij moeten op de laagste klas al vertalen. Bij het leeren lezen zou het een groot voordeel zijn, de moedertaal te benutten. Tweetalige volken over het algemeen blijk van helderder begrip

Onderwijzers noodig, die beide talen verstaan.

Eigen Welshe school gesticht in 1848. Practisch toegepast als voertaal. Op het laatst vorige eeuw meer een algemeene beweging ten gunste van tweetalig onderwijs in Wales.

Op blz. 67 wat in 1886 werd verkregen. Lezen en schrijven in Welsh toegestaan. Steun gegeven voor Welsh onderwijs. Belooning gesteld op de kennis. Vertaling uit Welsh in het Engelsch in plaats van opstel in het Engelsch. Geschiedenis en Aardrijkskunde van Wales aanbevolen.

Merkwaardig verslag op blz. 68. Na 1885 omkeer. Maar Engelsch is hoofdtaal, moet andersom zijn. In 1895 met de instelling van the Central Welsh Board kan men zeggen, dat het onderwijs in het Welsh eerst werd vastgesteld. Passieve tegenstand bij de onderwijzers. Geleidelijk beter. Onderwijswet van 1902 gaf nog meer vastheid. [4]

Argumenten voor het onderwijs in het Welsh.

Het is de moedertaal van het volk. Het heeft daar recht op.

Het is de taal van de bevolking, welke gekend moet worden door degenen, die meer intiem met het volk moeten verkeeren, onmiddellijk invloed moeten uitoefenen op de bevolking. Zij moeten verstaan en worden verstaan.

Het is de taal van de geschiedenis van het volk. In die taal leeft de geschiedenis van het volk voort. Het is de band der traditie.

De kennis van die taal bij diegene, die niet uit Wales geboortig zijn, is niet alleen niet overbodig, niet alleen practisch wenschelijk in het gebruik, maar verhoogt ook de eenheid. De inwoner van Wales is dan niet langer iemand, die een taal spreekt, door een Engelschman niet verstaan. Gelijk zij Engelsch kennen, is het goed, dat Engelschen, in het bijzonder degenen, die in Wales verkeeren, de taal van Wales kennen. Dit verbindt onderling, terwijl niet-kennis dier taal een scheiding brengt, althans een gevoel van vreemd staan tegenover elkander.

De taal van Wales is waard bewaard te worden, het is een edele taal. Het bezit een uitgebreide literatuur van groote schoonheid. Daarin ligt een schat, die niet mag worden verwaarloosd. Men houdt geen ontaard dialect in stand: “The excellence of its literature, especially its poetry would amply repay the trouble of acquiring the language.” (p. 214 ).

Een tweede taal is een onberekenbaar voordeel. Zij bevordert de helderheid van begrip door de moeite, elke moet worden gedaan dezelfde zaak op twee wijzen uit te drukken. Het verdubbelt de bronnen van inspiratie en bevordert dus het scheppend vermogen in den mensch, die van nature tot de kunst is geroepen. Waar geen twee talen leven, is zoo iets niet mogelijk. Waar ze leven en dit dubbel spelend onderricht mogelijk is, is het een groot voordeel.

Het legt den grondslag voor een grondige studie en kennis van het Welsh en zal de ontwikkeling en invloed daarvan bevorderen.

p. 213vv. [5]

Het rapport bespreekt op blz. 172vv. den toestand, gelijk deze in Wales was geworden bij verwaarloozing van het Welsh in een land, waar dit toch de spreektaal is van het volk, het Engelsch, hoezeer verstaan beschouwd moet worden als een vreemde taal. Het doet dit aan de hand van een rapport van een der onderwijs-inspecteurs, die zijn oordeel als volgt samenvat. “Generally speaking, and with very few exceptions the present position is this: At the leaving age, after 8 or 9 years of schooling, the children are not able to speak or write freely either their own language or English. That seems to suggest that there is something radically wrong with the language teaching, and among the many faults I place the following as being in most urgent need of reform:

(1) The second language – English – is introduced too early usually in Ist class Infants, before the children are able to speak their own language fluently, and obviously before they are capable of tackling and understanding a foreign language which they hear only in school. They even learn to read English while still in the Infant Class, but they do not understand what they read, nor do they, as a rule, understand the English of the teacher. Thus they get into the habit of reading what they do not understand and of listening to sounds they do not understand, the evil effects of which are not fully realised. The habit frequently persists right throughout their school career.

(2) The welsh – so called – spoken by the teachers is a mongrel tongue, being neither Welsh nor English, but a mixture of the two. … And even when the Welsh is fairly free from an admixture of English, the Welsh spoken is a debased type of dialect. Is it surprising then, that children, hearing such language for eight or nine years, from their teachers, should at the age of 14, find themselves incapable of ready expression in one language or the other. The remedy is obvious, though perhaps not easy.”

Typescript (NCI OP 126.11,92.94-97), 5 pages, undated. In the archives one page of another document, giving some German sources regarding the subject, was erroneously included in this text (NCI OP 126.11,93). We present the text without this German page. ↑
For this Owen report see: https://www.education-uk.org/documents/wales1927/index.html ↑

Published: Titus Brandsma Instituut 2024